Brumpie NEWS Snertrace 11-10-2025
Deze editie is anders dan voorgaande snertraces. We kunnen deze aflevering misschien beter beginnen met de traditie waarin we als afsluiting samen erwtensoep eten. Want het gevreesde windgat na de restanten van orkaan Humberto werd werkelijkheid. Na het felle spektakel van de afgelopen periode heeft een windarme zone ons in de greep op de dag dat de snertrace van 2025 is gepland. Het woord race is dan ook niet in overeenstemming met de realiteit, de soep daarentegen als vanouds.
Zelden werd er bij zo weinig wind toch een redelijk stabiele windhoek bereikt als op 11 oktober 2025. 1 bft uit het zuidwesten met de belofte gedurende de vaartijd iets naar noordwest te ruimen en pas rond 17:00 uur toe te nemen. Onze Brumpie ligt met haar trouwe bemanning al te wachten voor deze jaarlijkse klassieker waar de inzet niet voor de prijzenkast loont, maar om rookworst draait.
Op de Bumpie is niet één bal te bekennen en dat is een teken voor het aantal rondes dat we zullen varen. Waar de afgelopen jaren drie ballen een gelijk aantal rondes beloofde zal het deze keer precies als getoond verlopen. Het lijkt in deze omstandigheden niet haalbaar om één hele ronde te verzeilen. Bijzonder genoeg liep de strijd niet in de soep dankzij het miniem lopend windje. De gevolgen voor winstkansen pakt voor sommige deelnemers anders uit.
De loefkant van de startlijn geniet een lichte voorkeur maar met een dergelijke zeldzaam lichte ademhaling van de natuur gaat er niets boven een plekje met vrije wind. Hoe zeldzaam een vlaag in deze omstandigheden ook is, er heerst op de Brumpie een vlaag van vlag verwarring, maar dat kan geen kwaad met de snelheid die de deelnemers halen. Alsnog is er geen schip te vroeg over de lijn ten opzichte van de starttijd die in het wedstrijd programma is beschreven.
De SW-A en B mogen gelijktijdig over de startstreep. Met opperste concentratie kwijten de stuurlui zich van hun taak om op de lichtste zuchtjes te reageren en in elke winddraaiing richting te kiezen. Anticiperen door rustig bewegen en af en toe de adem inhouden. Het nodigt zelfs uit tot het fluisteren van de aanwijzingen om een centimeter schoot te vieren of de overloop een fractie aan te halen. Op de Sjik beheersen ze dit samenspel en deze lichte boot heeft minder wind nodig dan welk ander schip in het veld. Er is voor haar weinig nodig om in beweging te komen, met een extra zuchtje wind zouden we spreken over aanspringen. Die spreekwoordelijke vlieger gaat vandaag echter niet op. De Sjik ligt voortvarend op kop gevolgd door de Sailfish, maar de afstand word steeds groter.
De Nero vaart alleen in de R&P klasse en start na de SW, ze heeft in tegenstelling tot de lichte J80 heel wat massa te verplaatsen en dat valt in deze omstandigheden echt niet mee. Moedig koersen ze naar de GM37 onder het motto dat alle moeite loont.
Met drie maal keren is de GM37 voor veel SW deelnemers over stuurboord vrij te zeilen en de Sport F bereikbaar. Feitelijk vervolgen we een kruisrak naar de Sport C. Een zeldzaam moment komt de snelheid boven 2.3 knopen uit. Het ruisende boegwater van de Fun Factor is hoorbaar wanneer er over stuurboord lager gestuurd moet worden om een bakboord varende boot voorrang te verlenen. Op de aandewindse koers die nodig is voor het bereiken van Sport C is er zelfs van fluisterboegwatergeluid vrijwel geen sprake. Het wedstrijdcomité had een correcte inschatting gemaakt om de baan in te korten zoals het ballengetal al beloofde.
Aan boord van de Kick is het aantal bemanningsleden bij deze windkracht een nadeel dat we niet moeten onderschatten. Desalniettemin weten ze zich stevig in het middenveld te nestelen, maar houden deze positie niet helemaal vast en varen een stuk met de Drifter op. Als de Sjik al lang en breed bij Sport E over de finish is gedreven komt er van achter een zuchtje wind. Met dat zetje vindt Wammes weer aansluiting op de kopgroep en loopt de Sky Life nog net voor de eindstreep over de Sailfish heen.
Akke versterkt als gastbevrouwing het Beluga team, terwijl ze achter het Wittepaard de startlijn overschuiven. Het stil zitten, gewicht verdelen en geduld hebben vertaald zich in meters voorsprong. Ze weten de gezochte en gevonden wind slim te gebruiken. Beluga heeft niet veel nodig om op gang te komen. Alleen de L’Eau Pair uit dezelfde klasse schuift haar voorbij. Onvermoeibaar zitten ze de Loper op de hielen. Bij de Sport C gaat de spi omhoog en lopen ze getweeën snel op de klassegenoten uit. Vlak achter de A-klasse schuift Beluga over de finish terwijl de spi nog net even wind vangt, dat staat mooi voor de foto. Het duurt dan nog 10 minuten voordat Djimat over de lijn drijft. Licht weer varen gaat Beluga goed af maar voelt totaal anders dan varen met een stevige bries.
Er was tijd om te lonken naar andermans drijftuig maar vanwege de concentratie deed niet iedereen dat. Gelukkig bereiken een aantal mooie surrealistische fotos de wedstrijdzeilers app. Op de plaatjes spiegelen de zeilen in het water en betoveren het uitzicht van de bemanning zodra de werkelijke schoonheid ervan tot ze doordringt.
De BBQ rookt erop los als de organisatie in het zonnetje wordt gezet en de rookworsttrofeeën uitgereikt. Wat van de grill afkomt vindt gretig aftrek, niet in de laatste plaats omdat Colette de bordjes met vlees prachtig opmaakt. Als het een toertocht geweest was is het waarschijnlijk dat men de motoren had gestart om de bestemming te bereiken. Omdat dit tijdens een competitie niet mag geeft het een serene rust en als cadeau prachtige beelden op het netvlies. Het is ook dit drijven dat bijdraagt tot geestdrift voor de zeilsport.
Foto’s: Jan-Willem Lafleur, Huub Geul en Kees Westland
